جرعهٔ آن بادهٔ بی‌زینهار

انتشارات فصل پنجم منتشر کرد:
… روایت مولانا از باشندگی معناییش در دیوان شمس روایتی پر تب و تاب و عتیق و عجیب است. جان گویه‌ها و جان مویه‌های خداوندگار از تجربهٔ سهمگین عشق و شهود دیوان غزل‌هایش را به «مسرح مشروح» شیدایی و سرمستی بدل ساخته است. ابعاد عشق و زندگی در شعر خداوندگار به پهنای لایتناهی است و این، پایاپایی و رویارویی با ساحات فکر و شعر او را بی‌منتها و مسحور کننده می‌سازد. از هر رنگ و هر حالت و هر بوی و بهجتی در غزل مولانا نشانی هست. عشق و شعر و زندگی در جهان خداوندگار واماندگی و تعطیل نمی‌شناسد…
متون ادبی ما به یک تعبیر متونی خودبسنده‌اند. این مفهوم بویژه در باب متون تغزلی ما مصداق می‌یابد. نقش بزرگ و موثر متون غنایی و تغزلی ما قوت بخشیدن به مذاق ادبی مخاطب و درگیر کردن حواس شهودی او با معناها و تداعی هاست. در این گزیده کوشش بر آن بوده تا تمهیدات خوانش درست و بدون اشکال متن حتی برای خواننددی غیر متخصص مهیا شود.