انتشارات اندیشه احسان منتشر کرد:
مارکس از فلسفه طبیعت گرایانهٔ اتمی اپیکور، فیلسوف اخلاق رُم باستان بسیار برگرفته است. آزادی، هماهنگی و آرامش با طبیعت، غنا، خودبسندگی و لذت و خوشی در بودنِ طبیعی با گوهر هستی، که همیشه در حرکت انحرافی و دفعی از حرکات جبری و تکراری اتم دموکریتی، هستی شناسی اپیکور را از هستی شناسی دموکریت ضرورت گرا و جبرگرا جدا کرده و آزادی طبیعی موجود در ذرات هستنده‌های کیهانی را کشف می‌کند. مارکس دیدگاه اپیکور در اهمیت فلسفه را این گونه گزارش می‌کند:
«باید به فلسفه خدمت کنی تا آزادی راستین، سرنوشت تو باشد. کسی که مطیع و پیرو فلسفه می‌شود لازم نیست انتظار بکشد، او به یک باره رهایی یافته است. چرا که خدمت به فلسفه همانا خود آزادی است. در نتیجه اپیکور به ما می‌آموزد: ( نگذارید کسی در جوانی در آموختن فلسفه درنگ کند و در سالخوردگی از آموختن آن کسل شود».