انتشارات نگاه معاصر منتشر کرد:
در شرایط مشخص جنبش اصلاح طلبی معاصر، از یک سو فقدان برنامه برای ایجاد تغییرات پایدار و هدفدار برای رسیدن به نقطه غیر قابل بازگشت، این جنبش را زمین گیر و سپس سترون ساخته و اهداف و آرمان‌هایش را به محاق برده است و از سوی دیگر، اصلاح طلبان با دلبستگی به بهره مندی از وضعیت موجود خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا ناخودآگاه به چرخه باطل تلاش برای حفظ وضع موجود با تغییرات حداقلی۔ گرفتار آمده و جنبش برای تغییر را به تلاش برای تساهم در قدرت تقلیل داده‌اند. در واقع اصلاح طلبان از بی‌برنامگی به روزمرگی و سپس انطباق با شرایط موجود رسیده‌اند و به عبارت دیگر به سبب نداشتن برنامه‌ای مشخص برای تغییر ساختارها به ناچار خود تغییر کرده‌اند. تاحدی شبیه به برخی احزاب سوسیالیست و سوسیال دموکرات اروپایی که بر خلاف خواسته‌های نخستین خود عملا به زائده ساختارهای سیاسی حافظ نظام سرمایه داری استحاله یافته‌اند.