ساختار واقعیت در علوم اجتماعی؛ بدیلی برای هستی‌شناسی اجتماعی

انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی منتشر کرد:
در بیشتر تحقیقات اجتماعی غالباً با این گزاره برخورد می‌کنیم که «تنها توانسته‌ایم بخش اندکی از واقعیت مورد مطالعه را بشناسیم یا فهم کنیم». اغلب، علت این وضعیت را «پیچیدگی و چندوجهی بودن واقعیت اجتماعی و غیرقابل کنترل و پیش بینی بودن جهان اجتماعی» عنوان می‌کنند. در عین تأیید هر دو علت، می‌توان به علل دیگری نیز اندیشید؛ در هر علمی، از جمله علوم اجتماعی، جعبه‌های سیاهی وجود دارد که می‌تواند پاشنه آشیل آن علم باشد یکی از جعبه‌های سیاه در علوم اجتماعی مربوط به ساختار واقعیت اجتماعی و تعیین کننده‌های بنیادی آن است. آن را چنان بدیهی انگاشته‌ایم که دیگر شکی در شناختمان درباب آن نداریم. گویی واقعیت اجتماعی را به تمامی دریافته‌ایم. در این کتاب کوشیده‌ام تا درعین به چالش کشیدن هستی شناسی‌های اجتماعی رایج، تصویر روشن‌تر و چندجانبه‌تری از ساختار واقعیت اجتماعی و تعیین کننده‌های بنیادی آن به دست دهم، به ویژه تأکید بر قابلیتی از واقعیت اجتماعی که امکان پویایی‌اش را فراهم می‌کند و می‌تواند به واسطه همین قابلیت در باز تولید و تغییر خود مؤثر باشد. این همان ویژگی است که آن را «خودزایشی واقعیت اجتماعی» نامیده‌ام و در جای جای کتاب کوشیده‌ام آن راتصریح و تشریح کنم.