در راه

قانون؛ هرچه سن کمتر باشد، تداخل با قانون بیشتر می‌شود. انگار تمایل به آنارشیست بودن در جوانان بیشتر است. کتاب «در راه»، اثر جک کرواک هم ماجرایی مشابه با همین موضوع را بیان می‌کند. هنگام خواندن این کتاب، خواننده تصویری از جوانان سرکش آمریکایی را می‌بیند و تلاش آن‌ها را برای زیر پا گذاشتن دستورات فرهنگی و قوانین، متوجه می‌شود. این کتاب چهار سفر متقابل دو دوست، سل پارادایس و دین موریارتی را روایت می‌کند. ماجرا با سل شروع می‌شود و خودش تعریف می‌کند که چگونه با دین آشنا شد. دین از زندان تازه آزاد شده بود و برای شرکت در تئاتر هنری و فکری به نیویورک آمده بود. سل عاشق دین و طرز فکر او می‌شود. اما دین یک دیوانه است که همیشه هوس مصرف الکل، مواد مخدر و زنان را در سر دارد که به همان اندازه با اشتیاق به زندگی مطابقت دارد. انرژی دین آرزوهای سل را برای ماجراجویی و اکتشاف برمی‌انگیزد. بنابراین پس از بازگشت دین به زادگاهش دنور، سل تصمیم می‌گیرد برای ملاقات با دوستانش راهی سفر خود شود. سل با اتوبوس به دنور می‌رود و با شخصیت‌های مختلف ملاقات می‌کند. بسیاری از این افراد نیز مسافر هستند، افرادی که در جهان با فقر و دائما به شکل یک مسافر زندگی خود را می‌گذرانند. این کتاب، در حال حاضر با ترجمهٔ احسان نوروزی و توسط نشر چشمه به چاپ رسیده و در وبسایت کتابچی موجود است. برای خرید کتاب در راه، به خواندن این مطلب ادامه دهید تا با نویسنده و ماجرای کلی کتاب آشنا شوید.

معرفی جک کرواک؛ نویسنده کتاب در راه

ژان لوئیس «جک» کرواک(۱۲ مارس ۱۹۲۲-۲۱ اکتبر ۱۹۶۹) نویسنده و شاعر آمریکایی بود. او به عنوان یک نمادخواه ادبی در نظر گرفته می‌شود و در کنار ویلیام اس باروز و آلن گینزبرگ، از پیشگامان نسل Beat به شمار می‌رود؛ گروهی شامل نویسندگان و هنرمندانی که پس از جنگ جهانی، با زمینهٔ فکری شرقی و پرداختن به تابوشکنی‌های سنتی جامعه، سر برآوردند و به شهرت عمومی رسیدند. کرواک به دلیل قلمش، به عنوان نویسنده‌ای با نگارش خودجوش شناخته می‌شود و موضوعاتی مانند معنویت کاتولیک، جاز، هرزگی، بودیسم، مواد مخدر، فقر و مسافرت را پوشش می‌دهد. کرواک به یک سلبریتی زیرزمینی تبدیل شد و با ضرب و شتم دیگر، از پیشگامان جنبش هیپی شد، اگرچه او با برخی از عناصر رادیکال سیاسی آن مخالف بود. او در سال ۱۹۶۹ و در ۴۷ سالگی به دلیل استفاده طولانی مدت از الکل و خونریزی داخلی درگذشت. از زمان مرگ وی اعتبار ادبی کرواک افزایش یافته و برخی از آثارش به فارسی هم ترجمه شده است. از جمله آثار او می‌توان به «در راه»، «ولگردهای دارما»، «اشراق در پاریس»، «زیرزمینی‌ها»، «دور از بودا»، «مگی کسیدی»، «مسافر تنها»، «چشمانم به زندگی چسبیده بود» و… اشاره کرد.

موضوع کتاب در راه و خلاصهٔ داستان

زندگی سل از وقتی بهم می‌ریزد و از حالت عادی خودش خارج می‌شود که با دین آشنا می‌شود. مردی که به هیچ وجه ممکن با کلمهٔ مسئولیت‌پذیری آشنا نبود و فقط عاشق گشتن و بی‌برنامه زندگی کردن بود. مردی که نه تنها به خانواده و فرزندانش اهمیت نمی‌داد، بلکه در سوءاستفاده از دوستانش هم قهار بود و به راحتی بارها سل را به وضعیتی آشفته رساند. سل و دین بارها باهم در شهر و کشور سفر کردند و جاهای مختلفی را دیدند. جاهایی که با مسافران و فرهنگ‌های متعددی آشنا شدند و از سبک زندگی خود لذت بردند؛ سبکی که به واسطه آن، دین با عشق به دخترها، الکل، مواد مخدر و دزدی زندگی را هیجان‌انگیز می‌کرد. ولی سل نمی‌توانست همیشه به همین سبک زندگی ادامه دهد. او از یک جا به بعد، از این سبک زندگی بهم‌ریخته کلافه می‌شود و تصمیم می‌گیرد از دین جدا شود. گرچه راه و روش زندگی کردن به شکلی آزادانه را از او یاد می‌گیرد و سپس به مسیرش ادامه می‌دهد. اما این بار، بدون دین، بدون سردرگمی، بدون بی‌برنامگی و بدون عشق به او. اگر عاشق رمان‌های جاده‌ای هستید، پس قطعا باید به خودتان فرصت خواندن این رمان را بدهید. رمانی که شما را یاد رگ‌تایم یا آهنگ‌های جاز میندازد. موسیقی بی‌نظم و در عین منظمی که حالی تازه به شما بخشیده و ریه‌هایتان را از هیجان پر می‌کند. شاید هم شما را به یاد آهنگ‌های فولک آمریکایی بیندازد و حسابی با حال و هوای محلی‌های آمریکایی عجین شوید و فرهنگ عجیب‌وغریبشان را از بر شوید. شما با این کتاب، انگیزهٔ سفر کردن هم پیدا خواهید کرد! در واقع این کتاب نه تنها موجودات و آدم‌های سمی را به شما اثبات و معرفی می‌کند، بلکه تا حد زیادی، آموزنده نیز محسوب می‌شود.

جملاتی از کتاب در راه

در ادامه، بخشی از کتاب در راه، با ترجمهٔ احسان نوروزی را خواهیم خواند تا هم به جذابیت داستان پی ببریم، هم به شاهکار قلم نوروزی در ترجمهٔ متن اصیل آمریکایی و پر اصطلاح جک کرواک یقین پیدا کنیم.

اولین باری که دین موریارتی را دیدم خیلی وقت نبود که با زنم به‌هم زده بودم. تازه از یک مرض سفت و سخت جان سالم به‌در برده بودم که فعلا بی‌خیال گفتنش می‌شوم، فقط این را بگویم که یک جورهایی مربوط می‌شد به طلاق پرفلاکتم و این احساس که فاتحهٔ همه‌چیز خوانده است. با آمدن دین موریارتی آن قسمتی از زندگی‌ام شروع شد که می‌توانید اسمش را بگذارید زندگی‌ام در راه. قبل از این هم خیلی وقت‌ها فکر و خیال رفتن به غرب و سیاحت کشور به سرم می‌زد، همیشه نقشه‌های مبهمی هم تو سرم بود ولی هیچ‌وقت راهی نمی‌شدم. دین بهترین آدم برای راه است، چون اصلا در راه به دنیا آمده؛ وقتی پدر و مادرش سال ۱۹۲۶ با ابوطیاره‌شان از سالت‌لیک‌سیتی رد می‌شدند تا به لس‌آنجلس بروند. اولین بار آمار دین موریارتی را چاد کینگ به من داد، و نامه‌هایی از دین نشانم داد که از دارالتادیب نیومکزیکو برایش فرستاده بود. از نامه‌ها کفم بریده بود بس که ساده و باحال از چاد خواسته بود نیچه و باقی چیزهای درست‌وحسابی روشنفکری‌ای که بلد است یادش بدهد. یک بار من و کارلو دربارهٔ نامه‌ها گپ زده بودیم و مانده بودیم که این دین موریارتی عجیب‌وغریب را بالاخره می‌بینیم یا نه. این‌ها مال قدیم است، مال وقتی که دین مثل حالا نبود، بچه‌ای دارالتادیبی بود پیچیده در هاله‌ای از رمز و راز. بعدش خبرش رسید که دین از دارالتادیب آمده بیرون و برای اولین بار دارد می‌آید نیویورک؛ در ضمن شایعاتی هم بود که با دختری به اسم لو ازدواج کرده.