نوری که نمی‌بینیم

کتاب نوری که نمی‌بینیم، داستانی دراماتیک و تخیلی از میان سایهٔ جنگ به روایت داستان دو زندگی و زیبایی‌های عواطف انسانی در میان تاریکی خشونت و فناوری می‌پردازد. آنتونی دوئر در این کتاب که ده سال از عمر خود را صرف نوشتن آن کرده است به روایت زندگی ماری لاورای فرانسوی و ورنر آلمانی می‌پردازد.

نوری که نمی‌بینیم اثر آنتونی دوئر

کتاب نوری که نمی‌بینیم آنقدر معروف و بزرگ است که جایزه‌های مختلفی را نصیب نویسنده‌اش کرده است. از جایزهٔ پولیتزر ۲۰۱۵ که اسکار نویسندگان است تا جایزه صلح دیتون ۲۰۱۵ و مدال اندرو کارنگی را به دست آورده است. این کتاب آنتونی دوئر که در نوع خودش شاهکاری به حساب می‌آید در طول ۱۳۰ هفته در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز قرار داشته است و دست آخر هم به فهرست ده رمان برتر سال این مجله راه پیدا کرد. آنتونی دوئر چهل و سه ساله تقریبا ده سال از عمرش را صرف نوشتن کتاب نوری که نمی‌بینیم کرد تا بتواند اتفاقات مهیب سال‌های جنگ جهانی دوم را در قالب داستانی تاثر برانگیز و زیبا روی کاغذ بیاورد تا انسانیت و زیبایی‌های زندگی در تاریک‌ترین اعصار را به تصویر بکشد. او در رمان نوری که نمی‌بینیم داستانی تخیلی را با الهام از آن چه که در جنگ جهانی دوم بر سر بشریت آمده نوشته است و در داستانش جزئیات زیادی را به خوبی بیان کرده است و مخاطب را با خود همراه ساخته است. داستان کتاب نوری که نمی‌بینیم دربارهٔ دختری به نام ماری لاورا که در کودکی نابینا شده است و پسری یتیم به نام ورنر است.  

خلاصه داستان نوری که نمی‌بینیم

داستان ماری لاورا از  کوچه پس کوچه‌های پاریس شروع می‌شود. دختری دوست داشتنی که در شش سالگی نابینا شده است. او با پدرش در نزدیکی موزهٔ تاریخ طبیعی پاریس زندگی می‌کند. جایی که پدرش در آن مشغول به کار است و استاد قفل سازی است. پدر مهربان برای ماری لاورا مینیاتوری از محلهٔ زندگی‌شان می‌سازد تا ماری با لمس آن و حفظ جزئیاتش در ذهن بتواند همیشه راه خانه را پیدا کند. زمان اشغال پاریس توسط نیروهای نازی آلمان هیتلری، ماری با پدرش به خانه عموی تنها و انزوا طلبش در سنت مالو می‌گریزند. داستان ورنر در میان دوده‌های یک شهر معدنی در آلمان هیتلری آغاز می‌شود. ورنر که خود پسر بچه‌ای بیش نیست مسئولیت سرپرستی خواهر یتیمش را به عهده دارد. روزی رادیوی ساده‌ای پیدا می‌کند و مجذوب آن می‌شود. ورنر با علاقه به آن رادیو در مسائل فنی و تعمیر کردن و ساخت رادیو متبحر می‌شود و همین تخصص یافتن درهای مدرسهٔ جوانان هیتلر را به روی ورنر جوان باز می‌کند. جایی که او و تخصص‌اش برای مقاصد جنگ به کار گرفته می‌شوند. آنتونی دوئر داستان ماری لاورا و ورنر را در سنت مالو به هم می‌رساند و گره می‌زند. درست است که کتاب نوری که نمی‌بینیم یک داستان تخیلی است اما آنتونی دوئر واقعیت سرد وتراژدیک جنگ و تبعات آن را از میان داستان زندگی ماری لاورا و ورنر برای خوانندگان به تصویر می‌کشد.