انتشارات نیک فرجام منتشر کرد:

داستان این کتاب از این قرار است که؛ در ابتدا به معرفی حال و روز سال ۲۰۰۸ نویسنده پرداخته. در آن سال، آمریکا دچار بحران اقتصادی بدی بود که باعث شد نویسنده خودش هم بدهی ۴۲۵هزار دلاری به بار بیاورد. در این زمان، هال الرود از لحاظ ذهنی، جسمی، احساسی و مالی به پایین‌ترین نقطهٔ ممکن رسیده بود و زندگی را با پریشانی و ناامیدی سپری می‌کرد. سپس با مشورت یکی از دوستانش برای بهبود شرایط روحی و فکری خود، یک روز صبح، زودتر از همیشه بیدار شد و به پیاده روی پرداخت. در حین پیاده روی یک واکمن هم همراهش برده بود و به یک سخنرانی درباره پیشرفت شخصی از جیم ران گوش می‌داد. گرچه قبلا هم آن را شنیده بود؛ ولی این بار یکی از جملات جیمز ران جرقه‌ای در فکر او به وجود آورد: «سطح موفقیت شما به ندرت از سطح پیشرفت شخصی‌تان فراتر می‌رود؛ زیرا موفقیت چیزی است که شما با شخصی که به آن تبدیل می‌شوید جذبش می‌کنید، به عبارت دیگر سطح موفقیت شما در همهٔ جنبه‌های زندگی به ندرت از سطح پیشرفت شخصی شما (دانش، مهارت‌ها، اعتقادات، عادت‌ها و…) فراتر می‌رود و معمولا در موازات آن است.» هال می‌گوید: گرچه این جمله را پیشتر هم شنیده بودم؛ اما هرگز منظورش را متوجه نشده بودم. گاهی چیزی را بارها و بارها می‌شنوید؛ اما به آن توجه نمی‌کنید. ناگهان یک روز نظرتان را به خودش جلب می‌کند؛ زیرا شما آمادگی ذهنی دارید. آن صبح، من آمادگی ذهنی داشتم و آن موضوع نظرم را جلب کرد. با شنیدن این جمله ناگهان از حرکت ایستادم. ناگهان خودم را در برابر حقیقت دیدم. در مقیاس ۱ تا ۱۰ می‌خواستم به سطح دهم موفیقت برسم؛ اما سطح پیشرفتم ۲ بود. شاید در یک روز خوب حدود ۳ یا ۴ می‌شد. پی بردم که این مشکل همهٔ ماست. ما در همهٔ جنبه‌های زندگی، از جمله سلامتی، خوشبختی، شرایط مالی، روابط اجتماعی، شرایط شغلی و شرایط روحی به دنبال سطح ۱۰ موفقیت هستیم؛ اما اگر سطح پیشرفت شخصی ما (دانش، تجربه، طرز فکر، باورها و…) در هر یک از جنبه‌های زندگی در سطح ۱۰ نباشد، زندگیمان همواره دچار کشمش خواهد بود. دنیای بیرون ما همیشه بازتابی از دنیای درون ماست.