سوارکاران

انتشارات کتاب پنجره منتشر کرد:
رمان سوارا کاران پس از سفر نویسنده به آسیای مرکزی و افغانستان نوشته شد و در ۱۹۶۷ به چاپ رسید. این رمان حکایتگر داستانی است از افغانستان دوران ظاهرشاه (۱۹۷۳ - ۱۹۳۳)، زمانی که در آن سرزمین نه از فتنه شوروی خبری بود، نه از سفاکی‌های طالبان و نه از کشتارهای فرقه‌ای، زمانی که هرات به شاعران فرهیخته‌اش می‌بالید و کابل از دیدن رقص پرکرشمه بادبادک‌ها در آسمانش می‌خندید و مهارت نوجوانانی را که بی‌خیال بادبادک پرواز می‌دادند می‌ستود، زمانی که برگزاری مسابقات بُزکِشی با چندصد سوار در جشن‌های عروسی بزرگان ولایات و مراسم ختنه سوران رایج بود.
«… چشم‌هایش را باز کرد، بست، دوباره باز کرد، ولی بیهوده بود. یک دفعه آن چرخ گردون جادویی کجا رفت؟ آن پناهگاه امن روزهای قدیم؟ این آتشدان دودزده قراضه که در آن خار می‌سوزد اینجا چه می‌کند؟ این کهنه پاره‌های قهوه‌ای رنگ سوراخ سوراخ کثیف که بر زمین افتاده از کجا آمده؟ این چهره‌های مفلوک تنگدستی این لباس‌های مندرس؟»
- از متن کتاب