انتشارات گویا منتشر کرد:
ترجمه ادبی بی‌گمان سرشت و ساختاری هنری دارد. در کنار هنرهای گوناگون چون شعر، نگارگری، پیکرتراشی، موسیقی و از این‌گونه، هنری را نیز به‌نام ترجمه می‌باید جای داد. اگر بپذیریم که ترجمه هنر است، پس با آن می‌باید همان برخورد و رفتاری را داشته باشیم که با هر هنر دیگر داریم. هنر، تا آن زمان که در مرز فن می‌ماند، آموختنی و اندیشیدنی است. از این روی، می‌توان فن ترجمه را به کسی آموخت؛ آنچنان که فن شعر یا فن نگارگری یا فن موسیقی را به هنرآموز می‌آموزیم. اما هنر هرگز در تنگنای فن نمی‌ماند. تا فن است، هنوز هنر نیست. آموزش‌های فنی در هنر تنها آشنایی با روش‌ها و ابزارهای کار است. اما تنها این آشنایی که در پایان به «فندانی» می‌انجامد، برای هنرمندی بسنده نیست. هنرمند آفریننده است. کار هنری کار آفرینشی است و هرگز نمی‌توان اندیشیده و آگاهانه آفرید.