انتشارات طرح نو منتشر کرد:
زمانی رئیس پیشین بانک مرکزی فدرال در آمریکا (آلن گرینسین) گفته بود، اتکاء به نفس و کاهش مقررات و کمک‌های دولتی دو روی یک سکه هستند. آن‌ها مدعی‌اند که تنها نظام‌ها و بنگاه‌هایی می‌توانند آینده بشر را شکل دهند که مبنای خود را بر خود گرایی (Egoism) گذاشته باشند. تعاونی به دلیل تأکید بر همکاری و همیاری و در اندیشه دیگران بودن، با چنین مبنایی سازگار نیست و در نتیجه، آینده‌ای ندارد. آیا این ادعا درست است؟ آیا خودگرای مبنای قدرتمندی برای اخلاق است؟ آیا این اخلاق در حال فراگیر شدن است؟ آیا تعاونی‌ها با جهانی که این اخلاق در آن محوریت دارد، ناسازگارند؟