انتشارات نیماژ منتشر کرد:
مجموعه‌داستان «اول شخص مفرد» تازه‌ترین اثر هاروکی موراکامی، نویسندهِ محبوب ونام‌آشنای ژاپنی است. هشت داستان این مجموعه ویژگی مهم و مشترک سایر آثار او را نشان می‌دهند، هم ریشه در فرهنگ ژاپنی دارند و هم جهان‌شمول‌اند، هم گنجینهٔ شخصی او از عشق‌ها و تجربیات گذشته‌اش هستند و هم می‌توانند در خوانندگان محتلف حس هم‌ذات‌پنداری ایجاد کنند.
هاروکی موراکامی، نویسندهٔ نام‌آشنای ژاپنی، از نویسندگانی است که تأیید مخاطبان جهانی و منتقدان ادبی را باهم دارد؛ هم مردم کتاب‌هایش را مثل ورق زر می‌برند و هم اهالی حرفه‌ای ادبیات برایش کف می‌زنند. مجموعه‌داستان حاضر نیز همین ویژگی را دارد و به‌رغم کوتاه‌زمانی از انتشار جهانی‌اش، بسیار موردتوجه واقع شده است.

گفتن از زشتی به معنای گفتن از زیبایی هم هست. اکثر زنان زیبایی که می‌شناسم قانع و راضی نیستند و نقایص جزئی و زودگذر آن‌ها را به هم می‌ریزد، همان نقائصی که همیشه در ظاهر هر فردی پیدا می‌شود، ولی آن‌ها به این جزئیات وسواس پیدا می‌کنند. آیا در مقایسه با چنین زنانی، زنی که زیبا نیست و حتی می‌شود زشت در نظرش گرفت ولی به هر حال از حقیقت زشتیش لذت می‌برد، آدم شادتری نیست؟ مهم نیست یک زن چقدر می‌تواند زیبا باشد چون به هرحال همیشه نقایصی دارد؛ به همین ترتیب مهم نیست یک زن چقدر می‌تواند زشت باشد چون همیشه بخشی از ظاهر او زیباست.
جهان، بسته به این که چطور نگاهش کنیم، می‌تواند کاملاً متفاوت و دگرگون شود. بسته به نحوهٔ تابیدن پرتو خورشید بر اجسام، تاریکی به نور، یا نور به تاریکی تبدیل می‌شود؛ مثبت منفی می‌شود، و منفی مثبت…