آتشی در خانه

قربانیانی در راه عشق آتشی در خانه روایت عشق است و سرسپردگی. داستانی برآمده از دل غربت و بی‌خانمانی. آتشی است که خاکسترش هرگز دست سرد خاموشی را تجربه نخواهد کرد. خانه‌ای و وطنی که نیست و هست. وطنی که فرزندان سرزمین خود را قربانی جهالت و نادانی می‌کند. روایتی که گویا تاریخ از تکرارش خسته نمی‌شود و همچون فرمانروایی خونخوار قربانی می‌طلبد. از آنتیگونه تا آنیکا چندین بار آن را دیده و شنیده‌ایم؟ روایتی که آشناست و آشنا نیست. در ذات خود یگانه است. همان‌طور که آنتیگونهٔ سوفوکل یگانه بود. کامیلا شمسی، بانوی نویسندهٔ پاکستانی‌تبار و جوان، برندهٔ جایزهٔ ادبیات داستانی زنان با الهام از آنتیگونهٔ سوفوکل تراژدی‌ای خلق می‌کند که در سایهٔ روایتی زنانه و لطیف تأثیر نثرش را چند برابر کرده است. داستان اگرچه تلخ، اما حقیقتی است که نمی‌توان انکارش کرد. مشکلات مهاجرت، جامعهٔ سرمایه‌داری، فاصلهٔ طبقاتی، سردرگمی فرهنگی، دین و داعش موضوعاتی هستند که نویسنده به آن‌ها پرداخته است.