در ژاپن، اغلب از ناتسومه سوسه‌کی به‌عنوان بزرگ‌ترین نویسندهٔ تاریخ معاصر این کشور یاد می‌شود، چرا که او تقریباً روی تمام نویسندگان مهم ژاپن تأثیر عمیقی گذاشته است. کتاب «ده شب پریشانی» مجموعه‌ای از ده داستان کوتاه است که در هر کدام از آن‌ها راوی کابوسی که شب گذشته دیده را توصیف می‌کند. در شب اول کسی که رؤیا می‌بیند کنار تخت زنی که می‌گوید درحال مرگ است، می‌نشیند و حالات او را قبل از مرگ شرح می‌دهد. در شب دوم رؤیابین که در معبد حضور دارد، پس از ترک جایگاه کشیش اعظم، به اتاق خود برمی‌گردد و نقشه‌ای که در سر دارد را مرور می‌کند. در شب سوم، رؤیابین هنگام غروب با کودکی شش‌ساله بر روی دوشش قدم می‌زند. به باور او بچه مال اوست و می‌داند که نابیناست و موهای سرش تراشیده شده است، اما نمی‌داند که کودک چه زمانی بینایی خود را از دست داده یا چرا موهایش را تراشیده‌اند! این کابوس‌ها در طول کتاب با فضایی رازآلود و در برخی مواقع سوررئال ادامه می‌یابند و راوی به تشریح آن‌ها می‌پردازد. یکی از کاربران سایت گودریدز، این کتاب را مجموعه‎ای از داستان‎هایی با قدرت پرداخت شخصیت‌ها و فضای داستانی بسیار خوب توصیف کرده و به‌نوعی آن را پیش‎زمینهٔ سورئالیسم دانسته است.