«پیش از آنکه قهوه‌ات سرد شود» کتابی در قالب رمان کوتاه است که اگرچه داستانی فانتزی را روایت می‌کند، اما شخصیت‌هایش مهره‌های اصلی آن برای برقراری ارتباط با ماست. «توشیکازو کاواگوچی» نویسندهٔ ژاپنی این کتاب، با انتشار آن توانست اثری خلق کند که شاید در داستان‌گویی به اندازهٔ رمان‌نویس‌های بزرگ جهان ماهرانه عمل نکند، اما مبنای ایجاد جذابیت قصه را بر روابط عاطفی و انسانی بین شخصیت‌های داستان می‌گذارد. در این داستان ما با کافه‌ای آشنا می‌شویم که ظاهراً معمولی‌ست. در یک کوچهٔ خلوت و باریک و در زیرزمینی ساکت و مرموز، کافه‌ای هست که مردم وارد آن می‌شوند و با نشستن روی یک صندلی، به اندازهٔ زمانی که قبل از نوشیدن قهوه صبر می‌کنند، به گذشته می‌روند تا مهمترین لحظهٔ زندگی‌شان را دوباره تجربه کنند. سفر در زمان در فیلم‌های علمی-تخیلی زیادی استفاده شده و معمولاً توجیه داستانی نویسندهٔ این فیلم‌های برای توضیح این‌که «چگونه سفر در زمان ممکن است؟ »، استفاده از چند مفهوم غیرقابل فهم از فیزیک کوانتوم است! اما در این کتاب نه با ماشین زمان سر و کار داریم و نه اصولاً داستان دربارهٔ تغییر واقعیت است. شخصیت‌های این داستان هرکدام مشکلی دارند که در طول زمان پیش آمده و حل کردن آن برایشان غیرممکن به نظر می‌رسد؛ به همین دلیل یکی از قوانین اصلی این کافه، این است که مسافرها نمی‌توانند با تغییر چیزی در گذشته، زمان حال و واقعیتی را که در آن زندگی می‌کنند نیز دگرگون کنند. ما با قوانین سفت و سخت و زیادی که برای مشتری‌های کافه قرار داده شده همراه می‌شویم و با آن‌ها، به ناب‌ترین لحظه‌های زندگی‌شان می‌رویم. این لحظه‌ها همگی در چارچوبی انسانی رقم خورده‌اند و تنها کاری که از دست شخصیت‌ها برمی‌آید، تجربهٔ دوبارهٔ آن‌ها به عنوان «خودِ» آینده‌شان و درک معنایی‌ست که در محدودهٔ زمان برای انسان پدید می‌آید. این کتاب در سال ۲۰۱۵ منتشر شد و با جذابیت دراماتیک بالایی که دارد، توانست به زودی فروشی جهانی را دنبال کند. نشر «مون» این کتاب را با طراحی جذاب و کیفیت خوبی منتشر کرده که با ترجمهٔ روان روشنک ضرابی، به جذابیت اولیهٔ آن افزوده است. برای آشنایی بیشتر با کتاب «پیش از آن‎که قهوه‌ات سرد شود» و خرید اینترنتی کتاب با ما همراه باشید.

درباره کتاب پیش از آن‌که قهوه‌ات سرد شود

داستان از مشاجرهٔ زوجی آغاز می‌شود که سومین سال رابطه‌شان را می‌گذرانند و حالا زمانش رسیده که تصمیم مهمی برای سرنوشت‌شان بگیرند؛ اما مرد می‌خواهد برای یک پیشنهاد کاری تازه به آمریکا برود و زن به آخرین مرحلهٔ صبر کردن رسیده است. فومیکو یک تاجر است و می‌خواهد که رابطه‌شان را مثل روز اول ترمیم کند، اما می‌داند که زمان به عقب برنمی‌گردد. بنابراین وقایع طوری پیش می‌رود که سر و کارش به کافهٔ «فونیکولی فونیکولا» بیفتد و به جای زمان، او به گذشته برگردد. او باید روی یک صندلی بنشیند و پیش از آن‌که قهوه‌اش سرد شود، به زمان حال برگردد. اما فومیکو فقط بخشی از ماجراست؛ بخش اول «عشاق» نام دارد و پس از آن به شخصیت‌های دیگر داستان می‌رسیم. بخش‌های بعدی «زن و شوهر»، «خواهران» و «مادر و فرزند» نام دارد. «کوتاکه» زنی‌ست که می‌خواهد آخرین نامه‌ای را که همسرش پیش از ابتلا به آلزایمر و از دست دادن حافظه نوشت، پیدا کند. «هیرای» یک کافه‌دار است که سال‌هاست می‌خواهد با خواهرش حرف بزند، اما او از هیرای دوری می‌کند. و آخرین نفر، «کِی» که یکی از اعضای کافه است، می‌خواهد به آینده برود و با دخترش که هنوز به دنیا نیامده حرف بزند. این چهار شخصیت ستون‌های اصلی داستان هستند و پرداخت قدرتمند به داستان و احساسی که در طی این وقایع شکل می‌گیرد، زمینهٔ فراواقعی داستان را برای خواننده قابل پذیرش می‌کند. داستان کتاب «پیش از آن‌که قهوه‌ات سرد شود» پیش از تبدیل شدن به رمان، در قالب یک نمایش‌نامه بود و در سال ۲۰۱۷ یک مجموعه تلویزیونی ژاپنی از آن اقتباس شد. اولین اثر داستانی توشیکازو کاواگوچی توانست در کنار تمام نقص‌هایی که دارد، توجه و علاقهٔ منتقدین و مخاطبین زیادی را به خود جلب کند.

دربارهٔ توشیکازو کاواگوچی

توشیکازو کاواگوچی در سال ۱۹۷۱ در اوساکای ژاپن به دنیا آمد. از سن و سال این نویسندهٔ شرقی مشخص است که ادبیات مدیوم جدید او برای تجربه است. او پیش از این در یکی از گروه‌های تئاتر ژاپن فعالیت می‌کرد و نقش کارگردان و نمایش‌نامه‌نویس را ایفا می‌کرد. از آثار نمایشی او می‌توانیم به «زوج، آهنگ غروب، زمانی برای خانواده» اشاره کنیم. نمایش‌نامهٔ «پیش از آن‌که قهوه‌ات سرد شود» پیش از این موفق شده بود جایزهٔ بزرگ جشنوارهٔ درام‌نویسی«سوگینامی» را از آن خود کند.

جملاتی از کتاب پیش از آن‌که قهوه‌ات سرد شود

فومیکو احساس کرد نباید گفتگوی آن‌ها را قطع کند. هیمشه بر این باور بود که سنجیدن شرایط موجود بسیار مهم است و در حال حاضر حرکات کوتاکه نشان می‌داد که او می‌گوید «سرت به کار خودت باشه! » البته دقیقاً مفهوم این عمل برایش واضح نبود. اما مطمئناً سر آن میز چیزی در حال وقوع بود و غریبه‌ها در آن جایی نداشتند.

او قبلاً دربارهٔ بیماری فوساگی به کِی و کازو گفته بود و ناگاره و هیرایی هم از آن باخبر بودند. خود را تسلیم این واقعیت کرده بود که روزی فوساگی کاملاً از یاد خواهد برد او چه کسی‌ست. همیشه آمادهٔ چنین روزی بود. با خود فکر می‌کرد اگر این اتفاق بیفتد، مانند یک پرستار از او مراقبت می‌کنم. من پرستارم، بنابراین از پس این کار برمی‌آیم. پیشرفت آلزایمر زودرس در هر فردی متفاوت است و به عواملی چون سن، جنسیت، دلیل بیماری و درمان بستگی دارد. پیشرفت زوال عقل در فوساگی خیلی سریع بود. کوتاکه همچنان از این‌که فوساگی او را فراموش کرده بود، شوکه بود. با این که به لحاظ روحی بسیار دگرگون بود، می‌کوشید در ذهنش اوضاع را سر و سامان دهد. به سمت کِی برگشت، اما او به آشپزخانه رفته بود. ولی فوراً با یک بطری یک و نیم لیتری ساکی پیدایش شد.

احساس کرد لرزش و تکان، دوباره بر او مستولی شده است. فنجان را روی نعلبکی‌اش گذاشت. همین که دستش را پس کشید، انگار درون بخار حل شد. تنها کار باقی‌مانده بازگشت به زمان حال بود. این لحظهٔ کوتاه، که بار دیگر به عنوان زن و شوهر کنار هم بودند، پایان یافته بود.