پرندهٔ من

کتاب پرنده من از جمله داستانهای حقیقی معاصر ایرانی است که سر کار خانم فریبا وفی آن را با قلمی ساده و نثری روان به چاپ رسانده است. او در این کتاب احساسات درونی زنان جامعه خود را به شیوه‌ای عامیانه بیان می‌کند. هدف اصلی نویسنده از نوشتن این کتاب رفع تناقضات موجود در جامعه و درک احساس زندگی روزمره زنان در فضای خانه است. او می‌خواهد این آگاهی هر چند تکراری و آزار دهنده در جامعه را به گوش همگان رسانده و از زنان و مردان جامعه خود در جهت اصلاح این افکار و اندیشه‌های باطل به سمت حقیقت دعوت به عمل آورد. بنابراین اگر شما هم جزو آن دسته از مخاطبانی هستند به رمان‌های اجتماعی و درک احساسات زنانه جامعه خود علاقه دارید؛   فرصت مطالعه این کتاب زیبا را تحت هیچ شرایطی از دست ندهید.  

مشخصات کتاب پرنده من

فریبا وفی کتاب ۱۴۴ صفحه‌ای پرنده من را در سال ۱۳۸۱ در انتشارات مرکز به چاپ رساند و تا به امروز بیش از ۳۱ بار از چاپ مجدد این کتاب می‌گذرد. کتاب پرنده منتا اکنون به لحاظ محتوا و ساختار نوشتاری توانسته توجه بسیاری از مخاطبان را به سوی خود جلب کند؛ که البته نمی‌توان از منتقدین و نظرات بی‌شمار  آن‌ها در خصوص محتوای این کتاب چشم پوشی کرد. بهتر است بدانید پرنده من با وجود منتقدین بسیار خود توانست در سال ۱۳۸۱ عنوان بهترین رمان سال را در سومین دوره هوشنگ گلشیری و بهترین رمان در دومین دوره جایزه ادبی یلدا را از آن خود کند. همچنین این کتاب در سال ۱۳۸۲ در انجمن‌های ادبی مختلف از جمله بنیاد ادبی مهرگان و بنیاد ادبی اصفهان مورد تقدیر و استقبال قرار گرفته است.

  کتب پرنده من نوشته نویسنده معاصر فریبا وفی تا به امروز به ۲ زبان آلمانی و آذری‌ترجمه شده است. ترجمه آذری این رمان اجتماعی توسط نورمان شاه مردان وترجمه آلمانی آن با عنوان (Kellervogel) در بازارهای جهانی منتشر شده‌است.

معرفی کتاب پرنده من

کتاب پرندهٔ من رمانی از زبان زنی متاهل است که همراه با همسرش امیر، مادرش، دو خواهر، پسر و دخترش، پدر مرحومش  زندگی سخت را پشت سر گذاشته و حالا در بدو ورود دوره‌ای جدید از زندگیش، متوجه تمام این روزمرگی‌ها می‌شود.

آنها پس از سال‌ها تحمل سختی و رنج با خرید خانه‌ای نقلی به مساحت ۵۰ متر مربع  قرار است برای نخستین بار طعم شیرین شادی و خوشبختی را حس کنند.   متاسفانه در ادامه داستان متوجه خواهیم شد که  این خوشحالی و شادی با تصمیم ناگهانی شوهرش امیر برای فروش خانه و مهاجرت به کانادا دوامی طولانی نخواهد داشت. درست در همین دوره از زندگی زن خانه دار داستان، او پس از سال‌ها تحمل مشکلات زندگی به تجزیه و تحلیل گذشته خود پرداخته و توانست جایگاه حقیقی رویاهای خود در زندگیش را پیدا کند. در واقع همین آگاهی توام با دلسردی از زندگی او باعث شد تا با این افکار بلند پروازانه و تصمیم ناگهانی شوهرش به مخالفت جدی بپردازد.

ما با مطالعه و کنکاش احساسات درونی قهرمان اصلی این کتاب به نکته‌های ظریف و تازه در خصوص زندگی ناخواسته نان جامعه‌مان پی می‌بریم. به عبارت دیگر، این رفت و برگشت بین زمان گذشته و حال، ما را برای رویارویی با حقایق زندگی واقعی ما آماده خواهد کرد و همگان را به فکر و تامل درباره کشف مفهوم ماندن و رفتن از شرایط فعلی زندگی دعوت می‌کند. توجه بیش از حد نویسنده به کم اهمیت‌ترین مسائل زندگی زنان در تناقضات موجود در جامعه، مخاطب را به سمت پاسخ به این سوال سوق می‌دهد که آیا هر فردی در زندگی شخصی خود پرنده‌ای دارد تا او را به سمت کمال و آگاهی سوق دهد؟ و آیا او حاضر است که خودش را با تمام مسائل و موانع موجود در جامعه با این پرنده به پرواز در بیاورد؟

این گونه تصویرسازی واقعی از احساسات نهان زنان در قالب واژه‌ها و کلماتی ماندگار می‌تواند از جمله صفات تحسین‌برانگیز این کتاب به شمار آید. همچنین نویسنده با استفاده از برخی کلمات اغوا گریانه در کتاب خود سعی دارد تا  از آن‌ها به عنوان نشانه و مصداقی برای رساندن مفهوم اصلی خود استفاده کند.

علت نام گذاری کتاب پرنده من

از آنجایی که اصالت و ریشه نویسنده کتاب پرنده من «ترک» است، ممکن است که او نام کتابش را از یک افسانه‌ترکی به نام «گوشی اوشماق» گرفته باشد. در این افسانه‌ترکی آمده است که هر فردی در جامعه برای خودش پرنده‌ای دارد، حال اگر این پرنده بال  پر گشوده و به پرواز درآید؛ آن فرد تحمل آن شرایط برایش سخت و با محیط پیرامون خود غریبه می‌شود و بنابراین برای آسایش و آگاهی بیشتر خود به دنبال پرنده‌اش رفته و خود را به آن خواهد رساند.

بخشی منتخب از مقدمه کتاب پرنده من:

از زبان راوی داستان در مقدمه کتاب پرنده من  آمده است که: «اینجا چین کمونیست است. من کشور چین را ندیده‌ام ولی فکر می‌کنم باید جایی مثل محلة ما باشد. نه در واقع محله ما مثل چین است. پر از آدم. می‌گویند در خیابان‌های چین هیچ حیوانی دیده نمی‌شود. هر جا نگاه کنی فقط آدم می‌بینی. با این حساب محله ما کمی بهتر از چین است. چون یک گربة هرزه داریم که روی هرة ایوان می‌نشیند و همسایه طبقه سوم هم از قرار طوطی نگه می‌دارد. یک مغازه پرنده‌فروشی هم سر خیابان داریم.

…

به این خانه که آمدیم تصمیم گرفتم این جا را دوست داشته باشم. بدون این تصمیم، ممکن بود دوست داشتن هیچ‌وقت به سراغم نیاید. سروصدا زیاد بود و روز اول انگار برای آشناتر شدن ما با محیط، آقای هاشمی دختر چهارده‌ساله‌اش را زیر شلاق گرفت و فحش‌هایی که معجونی از چند زبان بود، مثل سنگریزه‌هایی توی حیاط خلوت ما ریخت.»

بخشی منتخب از متن پشت جلد کتاب پرنده من:

از زبان روای داستان در متن پایانی کتاب پرنده من آمده است که: «سکوت من گذشته دارد. به خاطر آن بارها تشویق شده‌ام. هفت هشت ساله بودم که دانستم هر بچه‌ای آن را ندارد. سکوت من اولین دارایی‌ام به حساب می‌آمد… در طول سال‌هایی که بعد از آن آمد بارها مورد تحسین زن‌های خانواده‌مان قرار گرفتم به خاطر توداری‌ام. به خاطر رازداری‌ام. خیلی زود فهمیدم که به یک صندوقچه می‌مانم با دری کیپ و پر از راز.

…

امیر از سکوت‌های من کلافه می‌شد. سکوت من او را می‌ترساند. کم کم عادت به پرحرفی پیدا کردم حتی در مواقعی که لازم نبود. سال‌ها بعد یاد گرفتم که حرف می‌تواند حتی مخفیگاهی بهتر از سکوت باشد.»