ادبیات داستانی در قرن هجدهم برخی از کشورهای اروپایی را به عرصهٔ تازه‌ای برد و راه جدیدی را پیش پای نویسندگان مدرنیست قرار داد. با گذر از دورهٔ حاکمیت تمام‌خواه کلیسا در دوران قرون وسطا که گسترهٔ عظیمی از سرزمین اروپا را به زیر سلطه گرفته بود، عصر روشن‌گری با اتکا به اکتشافات تازهٔ علمی و تولد فیزیک مدرن، از دل این جامعهٔ بی‌جان برخواست و روح تازه‌ای در سرنوشت آن‌ها دمید. به تناسب، ادبیات نیز مشمول این دگرگونی‌ها شد و مسیر نوپایی که در جهان‌بینی شکل گرفته بود، نگاهی بدیع نیز به شعر و داستان و نمایش برای تفسیر و بازبینی هنر کلمات اهدا کرد. قرن نوزدهم دورهٔ سختی بود که زیربناهای عصر مدرن به تازگی تکمیل شده بود و در سراشیبی بسیار، باید بیشترین تلاش‌ها برای بقای این شیوهٔ انسانی صورت می‌گرفت. «۲۴ ساعت از زندگی یک زن» به قلم یکی از نخبگانی خلق شده که دقیقاً درهمین برهه پا به عرصه گذاشت، تکهٔ مهمی از این پازل را کامل کرد، بیان و زبان ماندگاری را برای آیندگانش به یادگار گذاشت و به دست خود از جهان رخت بربست. «اشتفن تسوایک» نویسنده‌ایست که داستانش را با عناصری چندگانه شروع می‌کند؛ با هیجان آغاز می‌کند، با درام زمینه را می‌چیند، با معما تعلیق می‌آفریند و با طنز، پیچش‌های زیرکانهٔ خود را بر پیرنگ اعمال می‌کند. در این داستان، به مثابهٔ بریتانیایی که مهد روشن‌گری فلسفی بود و به استعاره‌ای از فرانسه‌ای که سرزمین شکوفایی این جنبش بود، زنی انگلیسی و مردی فرانسوی در روایت نقش پررنگ دارند؛ هردو متین و مبادی آداب و باوقار، اما همزمان هریک به شیوه‌ای مرموز و کشش‌برانگیز. از منظر روایت، داستان این کتاب در زمرهٔ یکی از آخرین و غنی‌ترین آثار ادبیات کلاسیک اروپا به‌شمار می‌رود که با ظهور مدرنیسم، به تاریخ پیوست. ازدواج و تعهد، ما را به سمت تفکر اخلاقی و ایستادن بر مرز خوب و بدها می‌کشاند، و به موازات راوی، که یک آلمانی آزادی‌خواه از جنس مردم عادی‌ست، ما را از قضاوت باز می‌دارد. اجتماع کوچکی که از اقوام و ملل مختلف در این داستان دور هم جمع شده، جهان‌بینی مینیمال‌گرا و کل‌نگر نویسنده را در روایتی پر تب و تاب از حالات و اوضاعی انسانی می‌خوانیم که در نقاط عطف کم‌نظیر آن، جوهرهٔ ادبی‌ست که خودنمایی می‌کند. انتشار این کتاب در سال ۱۹۲۲ انجام شد و ما ترجمهٔ آن را از دو استاد ادبیات فارسی، رضا سید حسینی و عبدالله توکل می‌خوانیم که در همکاری با موسسه انتشارات نگاه به چاپ رسیده است. برای آشنایی بیشتر با کتاب ۲۴ ساعت از زندگی یک زن و خرید اینترنتی کتاب، با کتابچی همراه باشید.

خرید کتاب ۲۴ ساعت از زندگی یک زن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

اگر به کتاب‌های ادبیات داستانی نشر نگاه مانند «زن سی‌ساله اثر اونوره دی بالزاک» و «دختر پرتقالی اثر یاستین گوردر» که به موضوع زنان و جایگاه آنان در اجتماع می‌پردازد، علاقه‌مند هستید خرید کتاب ۲۴ ساعت از زندگی یک زن به شما پیشنهاد می‌شود.

موضوع کتاب ۲۴ ساعت از زندگی یک زن

در ابتدای داستان، پیش از این‌که وارد تعطیلات آرامش‌بخش شخصیت‌های تسوایک بشویم و به همراه آن‌ها به تشویش بیفتیم، عنوان کتاب جلب توجه می‌کند. این ۲۴ ساعتی که از جهان داستانی بریده‌شده و به روی کاغذ آمده، نه از زندگی یک شخصیت و یک فرهنگ و یک نگرش، که از شرایط و تجربیات یک «زن» برداشت شده است. دست گذاشتن روی موضوعات حساسی مثل «حقیقت، خدا و یا زنان» جسارتی را می‌طلبد که هر نویسنده‌ای از آن برخوردار نیست؛ اما تسوایک هم هر نویسنده‌ای نیست. خانم هانریت شاید بُعدی از شخصیت همسری‌ست که او برای خودش برگزید، یا حداقل ترکیبی از چند شاخصهٔ جزئی در شخصیت آن زن است. همسر تسوایک یکی از معدود کسانی‌ست که نه‌تنها با یک هنرمند ازدواج کرد و خوشبخت شد، که در آخر پابه‌پای او نیز از زندگی کناره گرفت. به همین خاطر مرد دلربا و فریبنده‌ای که در داستان اوست، می‌تواند تصویری از داشته‌هایی باشد که مؤلف در خود می‌بیند، و همزمان نمودی از نداشته‌هایش. قصه از بحث و جدلی که برخلاف آرامش معمول، در یک شب غیرعادی بر میز ساکنان هتل بالا گرفته آغاز می‌شود؛ جدلی که هیچ‌کدام از اعضای حاضر را مستقیماً درگیر نکرده، اما به‌طور غیرمستقیم با چالشی به‌مراتب جدی‌تر روبه‌رو کرده است. پس از چند روزِ صمیمی و خاطره‌انگیز که هنوز یک دهه با آغاز جنگ جهانی اول فاصله دارد، مردی تمام و کمال که از هر نظر همه را مجذوب و مسحور خود کرده، ناگهان به همراه همسر یکی از ساکنان هتل «ریویرا» ناپدید می‌شود. حالا ما هستیم و داستانی که می‌خواهیم از چند وجهه ما را روشن کند؛ هم از منظر ارزشی و اخلاقی که گاهی باهم در تناقض‌اند، و هم از نگاه سیاسی و انسان‌شناسانه که به تازه‌های ترسناکی منجر می‌شوند. لحن بی‌پرده و مستقیم نویسنده، به واسطهٔ تعابیری که منحصر به شیوهٔ شاعرانهٔ خودش است، ترس و امید را در دل یکدیگر به تصویر می‌کشد و قدرت حرکت در مسیرهای داستان‌گویی مختلف را به رخ می‌کشد.

دربارهٔ نویسنده‌ی؛ اشتفن تسوایک

اشتفن تسوایک نویسندهٔ اتریشی در سال ۱۸۸۱ در وین متولد شد. به عنوان یک استاد فلسفه، همیشه در نقش یک صلح‌جو در ادبیات ظاهر می‌شد و همین هدف نیز، او را به تبعید فرستاد. برای انسانی که تمام خطوط موازی زندگی‌اش به نقطه‌ای ختم می‌شود و آن نقطه به وسیلهٔ زبان برای اجتماع اطرافش قابل تعریف است، بزرگ‌ترین رنج یعنی جدا افتادن از انسان‌هایی که به زبان او تفکر و تکلم می‌کنند. اشتفن تسوایک اما یکی از بسیار کسانی بود که از آتش خشم هیتلر گریخته بود و وسعت دنیا آن‌قدر بود که کسی نتواند او را متوقف کند. بنابراین به انگلستان پناه برد و زمانی را در آمریکا زندگی کرد. او که یکی از شاگردان برجستهٔ زیگموند فروید بود، هرگز نگاه تاریک خود را رها نکرد و سرآخر هم به طبیعت خود وفادار ماند؛ اما در همین حین با داستان‌های کوتاهی مانند «شطرنج‌باز و آموک» جایگاه کوچک خود را در میان مخاطبان ادبیات داشت. تبعید باعث محدودتر شدن دایرهٔ خوانندگان او نیز شد و کوچ به نقاط مختلفی از دنیا، او را به شخصیتی منزوی تبدیل کرد. مقصدهای بعدی او آرژانتین و پاراگوئه بود و بالاخره در ۱۹۴۲، شصت ساله بود که به همراه همسرش به زندگی خود پایان داد. غیر از داستان‌های خواندنی او مثل «نامهٔ یک زن ناشناس، وجدان بیدار، انهدام یک قلب، دنیای دیروز و مجموعه نامرئی»، سرگذشت‌نامه‌هایی هم که شخصیت‌های الهام‌بخش خودش را سرمشق قرار می‌داد، از آثار ارزشمند و ماندگار او هستند؛ «سه استاد (بالزاک، دیکنز، داستایوفسکی)، نیچه، رومن رولان، تولستوی و ماری آنتوانت» از این دسته‌اند.

جملاتی از کتاب ۲۴ ساعت از زندگی یک زن

پافشاری آنان در این عقیده مرا بیشتر تحریک کرد و من به تعرض پرداخته و گفتم: انکار این نکته که زن ممکن است در ساعت‌های بی‌شمار زندگانیش دربرابر عواملی نیرومندتر از اراده و فکر خود سر تسلیم فرود آورد، دلیل این است که ما از غرایز خود می‌ترسیم. بیشتر زنان از این‌که به خیال خودشان نیرومندتر، پارساتر و پاک‌تر از زنان دیگر هستند، لذت می‌برند اما به نظر من زنی که آزادانه و بی‌پروا از غریزهٔ خود متابعت می‌کند، هزار بار بر آن زنی شرف دارد که در کنار شوهرش او را فریب می‌دهد.

پس از اندکی چنان حادثهٔ دهشتناکی روی داد که هرگز نمی‌توان آن را توصیف کرد. آری، در میان هیجان‌های سخت گاهی طبیعت چنان صورت ترس‌آوری به حرکات انسان می‌دهد که نه عکس و نه کلمه می‌تواند آن را مجسم سازد.