سه‌شنبه‌ها با موری

کتاب «سه‌شنبه‌ها با موری» که توسط«میچ آلبوم» در سال۱۹۹۷به نگارش درآمده، ژانری داستانی دارد که سراسر شور و شوق زندگی را به تصویر می‌کشد. این کتاب براساس داستانی واقعی نوشته شده واثری بسیاردرخشان است. هر صفحه از این کتاب بصیرت را به خواننده هدیه می‌کند و اعجاب برانگیز است. نویسنده با این کتاب تحولی را که در زندگی خودش رخ داده شرح می‌دهد که بعد از مطالعهٔ کتاب شاید احساس کنیم که این موضوع می‌تواند به عنوان یکی از نیازهای اصلی ما در زندگی به شمار رود؛ زندگی ماشینی و شلوغی که روزمرگی را با خود به همراه می‌آورد. این کتاب با ترجمه‌های مختلفی موجود است که یکی از بهترین آن‌ها، ترجمه «دکتر محمود دانایی» است که توسط نشریه «صبح صادق» به چاپ رسیده است. کتاب سه شنبه‌ها با موری به دلیل استقبال بسیارخوبی که از سوی مخاطبان داشته، به چاپ هجدهم رسیده است.

موضوع کتاب سه‌شنبه‌ها با موری

میچ آلبوم در این کتاب که درباره چهارده سه‌شنبه پایانی زندگی استادش موری است، از خاطرات دوران دانشگاه و زندگی خود و البته آشنایی‌اش با این استاد برای ما می‌نویسدکه او را با مفهوم زندگی، مرگ، دوستی، وفاداری، گذشت و سرنوشت آشنا می‌کند. میچ آلبوم در هر فصل از این کتاب به درس‌هایی که استادش به او آموخته می‌پردازد و از نگاه عمیق و ژرف موری پیرامون این مفاهیم صحبت می‌کند؛ مفاهیمی که شاید تا قبل از آشنایی با استادش برایش رنگ بویی دیگر داشت. هر صفحه از این کتاب برای خواننده نشان از درک عمیق زندگی و روحیه والای فردی است که هرچند از وضعیت نا به سامان جسمی رنج می‌برد و هر لحظه به مرگ نزدیک‌ترمی‌شود، اما همچنان آموزه‌های خود را دربارهٔ زندگی به دیگران انتقال می‌دهد. مفاهیمی که شاید ما در زندگی امروزی‌مان فراموش کرده و غرق دردنیایی یکنواخت و روتین خود شده‌ایم. با خواندن هر صفحه از این کتاب دریچه جدیدی به زندگی و به لحظه‌هایی که می‌گذرانیم باز می‌شود که شاید تلنگری باشد برای زندگی‌ای که خود را غرق درآن کردیم، بی‌آنکه قدر لحظات شاد، غمگین وکنار هم بودن را بدانیم. مطالعه کتاب سه‌شنبه‌ها با موری اندکی ما را از زندگی پر هیاهو و یکنواخت همیشگی دور می‌کند و مفاهیم مهمی که در زندگی‌مان از یاد برده‌ایم را دوباره به ما یادآوری می‌کند، تا قدردان تمام چیزهای کوچک و بزرگی باشیم که در اطرافمان داریم.

درباره نویسندهٔ کتاب سه‌شنبه‌ها با موری؛ میچ آلبوم

میچ آلبوم متولد ۲۳ ماه می۱۹۵۸  در پاسائیک در نیوجرسی آمریکا است. او در رشته جامعه شناسی در دانشگاه براندیس در والتهام با مدرک کارشناسی فارغ‌التحصیل شده است. میچ آلبوم علاوه براینکه نویسندهٔ موفقی است در، مجری‌گری رادیو، روزنامه نگاری ورزشی و نوازندگی هم فعالیت داشته. یکی از معروف‌ترین کارهای او کتاب سه‌شنبه‌ها با موری است که تاکنون به ۴۵ زبان ترجمه و در ۴۹ کشور توزیع شده و الهام بخش مخاطبان زیادی بوده است. میچ آلبوم در فعالیت‌های خیریه هم نقش بسیاری داشته و تاکنون ۹ خیریه تاسیس کرده و حتی در سال ۲۰۱۰ کارخانه یخی تاسیس کرده که سود حاصل از این کارخانه برای امور خیریه صرف شده است. از کتاب‌های دیگر میچ‌آلبوم می‌توان به «پنج نفری که در بهشت ملاقات می‌کنید»، «برای یک روز بیشتر»و «کمی ایمان داشته باش» اشاره کرد که از تمامی آن‌ها اقتباس سینمایی هم شکل گرفته است.

جملاتی از کتاب سه‌شنبه‌ها با موری

«آخرین کلاس‌های زندگی استاد پیر من سه‌شنبه‌ها بعد از صبحانه در اتاق کارش واقع در منزلش تشکیل می‌شد. از پنجره این اتاق درخت یاس کوچکی با برگ‌های صورتی رنگش دیده می‌شد. ماده درسی این کلاس معنی زندگی بود که به طور تجربی تدریس می‌شد. در این کلاس نمره‌ای داده نمی‌شود ولی هر هفته امتحان شفاهی داشتیم. ازما انتظار می‌رفت که به سئوالات جواب بدهیم و خودمان هم سئوالهایی مطرح کنیم. »

«زندگی از مقداری کش و واکش تشکیل شده. خودت می‌خواهی یک کاری بکنی. ولی مجبور می‌شوی کار دیگری بکنی. اغلب زجرت می‌دهد. ولی میدانی که نباید بده. به خیلی چیزها سرسری نگاه می‌کنی در حالی که می‌دانی نباید سرسری نگاه کنی»

«موری گفت: «بیا از اینجا شروع کنیم که همه می‌دانند بالاخره می‌میرند، ولی هیچکس این را باور نمی‌کند» این سه‌شنبه خیلی حال کار کردن داشت. موضوع مرگ بود، اولین موضوع از فهرستی که ما تهیه کرده بودیم. قبل از رسیدن من، موری روی یک تکه کاغذ چیزهایی یادداشت کرده بود که یادش نرود. خط کج و معوجش را دیگر جز خودش نمی‌توانست بخواند. اینجا در دفترکار موری، هر روز زندگی جواهر با ارزشی بود. کنار هم، نزدیک جدیدترین اسبابش که اخیرا به منزل اضافه شده بود، یعنی یک تانک اکسیژن، نشسته بودیم. دستگاه کوچک، قابل حمل و نقلی بود و بلندیش تا زانو می‌رسید. دوباره گفت: همه می‌دانیم که دیریا زود می‌میریم، ولی هیچکس باور نمی‌کند. اگر باور می‌کردیم رفتارمان هم تغییر می‌کرد. »

«چطور میشه آدم برای مرگ آماده بشه؟ مثل بوداییها باش. فکر کن هرروز پرنده کوچکی روی شانه‌هات نشسته و می‌پرسد: « وقتش امروز است؟ من حاضرم؟ هرکاری لازم است می‌کنم؟ آیا آدمی که می‌خواهم باشم هستم؟ »

«قبل از اینکه بمیری خودت را ببخش. بعد هم دیگران را ببخش»

«موری روز شنبه فوت کرد. من مطمئنم عمداً این طور مرد. نمی‌خواست کسی لحظه آخر زندگی‌اش را ببیند و خاطره آن برایش بماند، مثل خاطره تلگرام مرگ مادر خودش یا خاطره دیدن جسد پدرش در سردخانه شهر. »