انتشارات شیرمحمدی منتشر کرد:

به هیچ متمم وصفتی نیاز ندارد، عشق

خود به تنهایی دنیایی است، عشق

یا درست در میانش هستی، در آتشش

یا بیرونش هستی، در حسرتش

عشق نوعی میلاد است، اگر «پس از عشق» همان انسانی باشیم که پیش از عشق بودیم، به این معناست که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با معناترین کاری که می‌توانی به خاطر او انجام بدهی، تغییر کردن است. باید چنان تغییر کنی که تو از بودن به در آیی.