بریدا

«بریدا» داستان دختر ۲۱ سالهٔ ایرلندی‌ای است که علاقهٔ بسیار عمیقی به جادو دارد. او به دنبال علاقهٔ خود برای فرا گرفتن جادو با جادوگری از سنت خورشید ملاقات می‌کند و نزد او به عنوان شاگرد به فرا گرفتن جادو می‌‎پردازد.

در مسیرش برای فرا گرفتن جادو، با انسان‌های خردمند زیادی ملاقات می‌کند و آن‌ها، راه و رسم جادو و دنیای عرفان را به او می‌آموزند. جادوگر به او می‌گوید دو سنت جادوگری وجو دارد. سنت خورشید و سنت ماه. سنت ماه، جادوی کهن و آئینی است که برای آموختن آن باید تمرین‌های دشوار و متعددی را انجام داد. سنت خورشید، راه دستیابی به جهان ابدی است. این سنت تنها یک اصل و یک تمرین دارد: نیایش خدا با تمام وجود. با تمام قلب و روح. در اصل این کتاب، به تعلیم مطالب مهم عرفانی به خواننده می‌پردازد.

بریدا به لحاظ داستانی کتاب ضعیفی است. کتاب مبهم است، روند جذابی ندارد و تقریبا هیچ اتفاق خاصی در آن نمی‌افتد. این ویژگی باعث شده تا این کتاب برای عموم خوانندگان جذاب نباشد. هرچند، علاقه‌مندان و طرفداران سرسخت پائولو کوئیلو از این کتاب لذت خواهند برد.

نگاهی بر زندگی پائولو کوئیلو نویسندهٔ کتاب بریدا

«پائولو کوئیلو» نویسندهٔ برزیلی متولد اوت سال ۱۹۴۷ است. او از سال ۲۰۰۷ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع فقر و گفتگوی بین فرهنگی است. همچنین این نویسنده، از مدافعین آزاد شدن مواد مخدر مانند ماری جوانا و کوکائین است.  پدر کوئیلو یک مهندس بود. در نوجوانی، کوئیلو به مادرش گفت که قصد دارد نویسنده بشود. مادرش مخالفت خود را با این موضوع اعلام کر و به او گفت پدش که یک انسان بسیار منطقی است، به هیچ عنوان نمی‌پذیرد که او بخواهد یک نویسنده شود.

کوئیلو هرروز بیش‌ازپیش در خودش فرو می‌رفت و روح سرکشی داشت. پدر و مادرش او را از سن ۱۶ تا ۲۰ سالگی به یک موسسهٔ روانی فرستادند. او در این چهار سال، سه بار از این موسسه فرار کرد. کوئیلو خود در این باره گفته است: «آن‌ها نمی‌خواستند به من صدمه بزنند، اما آن‌ها نمی‌دانستند چه کار باید بکنند، آن‌ها این کار را انجام ندادند تا مرا نابود کنند، آن‌ها این کار را کردند تا مرا نجات دهند. » بعد از این واقعه، کوئیلو برای راضی کردن پدر و مادرش در رشتهٔ حقوق مشغول به تحصیل شد. یکسال بعد، تحصیل را رها کرد و مدتی به عنوان یک هیپی زندگی کرد. در این دوره، به مصرف مواد مخدر روی آورد و زمانی که به برزیل بازگشت، توسط پلیس به جرم فعالیت‌های خرابکارانه دستگیر شد. بعد از این دوره او مدتی به عنوان ترانه‌سرای موفقی مشغول به کار بود. سرانجام او شغل ترانه‌سرایی را رها کرد تا به آرزوی همیشگی خود یعنی نویسندگی برسد.

سرانجام کوئیلو در سال ۱۹۸۲ زمانی که ۳۵ سال داشت، اولین رمان خود را منتشر کرد.

از دیگر آثار معروف این نویسنده می‌توان به: «کیمیاگر»، «کوه پنجم»، «مکتوب»، «یازده دقیقه»، «ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد»، «یادداشتهای روزانه یک عصیانگر»، «والکری‌ها»، «ساحره پورتوبلو»، «هیپی»، «الف»، «شیطان و دوشیزه پریم»، «کمان گیر»، «کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریه کردم»، «قوانین قرن بیست و یکم» و «سلحشور نور» اشاره کرد.

جملاتی خواندنی از کتاب بریدا نوشتهٔ پائولو کوئیلو

«این دقیقا مشکل بزرگ همه کسانی است که می‌خواهند جادو یاد بگیرند. وقتی برای رسیدن به هدفی، پا در راهی می‌گذاریم به طور نسبی می‌دانیم که چه می‌خواهیم. مثلا زن‌ها همیشه دنبال «خود دیگرشان» هستند و مردها به دنبال قدرت. اما راه جادو و راه زندگی، هر دو همیشه راهی پر از رمز و راز بوده و هست و خواهد بود. اگر می‌خواهیم چیزهایی یاد بگیریم باید صبور باشیم و با جهانی ارتباط برقرار کنیم که هیچ چیز از آن نمی‌دانیم. »

«در طول چند روز گذشته، وقتی تو کارت‌ها را می‌چیدی منتظر اتفاقی بودی که در ذهنت پرورش داده بودی. هیچ‌وقت با ذهن خالی به آن‌ها نگاه نکردی و اجازه ندادی خودشان داستانشان را به تو بگویند. این قضیه وقتی تلفنی حرف می‌زدیم برایم روشن شد. برای همین شروع به مکالمه‌ای کسالت‌بار کردم ولی از تو خواستم چشم از کارت‌ها برنداری. تو وارد خلسهٔ جادویی شدی و همان موقع پیام کارت‌ها برایت معلوم شد. چون فقط همان لحظه ذهنت از همه چیز خالی بود. »

«قرار نیست تمام افراد به دنبال یادگیری سنت‌ها و جادوگری بروند. ما جادوگران با روح جهان ارتباط می‌گیریم. می‌توانیم «خود دیگرمان» را از بین بقیه افراد تشخیص دهیم، یا با شمعی روشن به بی‌نهایت جهان برویم. با این حال، باز چیزی از ماشین و تعمیر آن نمی‌دانیم! برای همین همان قدر که ماشین‌ها به آن‌ها نیازمندند ما هم نیازمندیم. آن‌ها در پل ارتباط بین جهان مرئی و نامرئی را در حرفهٔ خود و ماشین‌ها می‌یابند. نگران زندگی‌شان نباش. خداوند به شیوه خودشان با آن‌ها صحبت می‌کند. »