حسین تهرانی
حسین تهرانی یکی از مترجم‌هایی است که آثارش جزو کتاب‌های پرفروش بازار کتاب در ایران است. او پس از مهاجرت تحصیلی به آلمان و تسلط بر زبان این کشور، در سال ۱۳۸۱ تصمیم گرفت وارد عرصهٔ ترجمه شود. جالب این‌که تحصیلات تهرانی در رشتهٔ مهندسی مکانیک-مخابرات است و شاید همین که یک مترجم از قشری جدید وارد ادبیات شد، استقبال خوبی را از سمت مخاطبین با او همراه کرد. اما نکتهٔ دیگری که در موفقیت او تاثیر داشته انتخاب هوشمندانهٔ مترجم برای پرداختن به یک عرصهٔ جدید ادبی است.
آشنایی با ادبیات آلمانی
حسین تهرانی پس از آشنایی با آثار «اووه تیم» به این ایده رسید که ترجمهٔ آثار اروپایی که ریشه در زبان‌های اسکاندیناوی و ژرمن دارد، کمتر از زبان‌های مطرح بین‌المللی تحت پوشش جامعهٔ ادبی بوده‌است. کتاب‌های اووه تیم از توانایی ادبی و داستان‌پردازی خوبی همراه بود و تهرانی توانست استقبال جامعهٔ ایرانی از آن‌ها را پیش‌بینی کند. بعدها این تصمیم به قدم‌های بلندتری منجر شد و فرصتی برای ترجمهٔ آثار «فردریک بکمن» پیش‌روی تهرانی قرار گرفت. حدس او درست بود و این را از روی اقتباس‌های سینمایی از آثار بکمن، مثل فیلم موفق «مردی به نام اوُه»، نیز می‌شود فهمید. البته در ایران یک دلیل فرعی محبوبیت بیش‌تری را هم برای این کتاب به‌همراه داشت؛ همسر «اوه» در این داستان یک زن ایرانی مهاجر به نام پروانه است. در این مورد هم حسین تهرانی موفقیتش را مدیون دقت و مطالعه روی آثار زبان آلمانی بوده؛ چراکه بکمن دقیقاً همسرش را، با اسم و ملیّت، در داستان شخصیت‌پردازی کرده‌است. دانستن این موضوع، هم انگیزهٔ تهرانی را برای ترجمهٔ آثار او بالا برد، و هم مخاطب ایرانی و غیرایرانی را برای نزدیکی هرچه‌بیشتر به شخصیت «اوه» -که خودِ داستانی بکمن است- آماده کرد. اما یک مترجم را باید با برآیند تمام آثارش شناخت.
کارنامهٔ ادبی
تهرانی خود را به‌عنوان نویسندهٔ پرکار معرفی کرده و به تجربه‌های مختلفی در ترجمه دست زده‌است. به‌جز تیم و بکمن، همکاری با نویسندگان دیگری مثل یورگن تودنهوفر، یوناس یوناسون، فریدون زعیم‌اغلو و… در کارنامهٔ حسین تهرانی به‌چشم می‌خورد. آغاز کار او به‌عنوان مترجم، در همکاری با نشر چشمه صورت گرفت و در ادامه ناشرهای مطرح دیگری هم علاقه‌مند به همکاری با او شدند. حسین تهرانی متولد سال ۱۳۴۱ در تهران است. خواندن رمان‌های خارجی و خودآموزی زبان انگلیسی، اولین علاقه‌های او را به آموزش زبان نشان می‌داد. او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران به حساب‌داری مشغول می‌شود و به آلمان مهاجرت می‌کند. ۱۸ سال زندگی در اروپا این امکان را به او می‌دهد تا در کنار رشتهٔ شغلی کار نویسندگی را هم پیش بگیرد و به‌عنوان مترجمی مسلّط، آثار داستانی اقلیم و فرهنگ جدیدش را با مردم هم‌وطنش به اشتراک بگذارد. آثاری که تا امروز از حسین تهرانی منتشر شده: «درخت مار، قرمز، نه فردا نه دیروز، کشفِ سوسیسِ کاری» از آثار اووه تیم، «تمام چیزهایی که پسر کوچولوی من باید دربارهٔ دنیا بداند، مردی به نام اوه، مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است، بریت مری این‌جا بود» از آثار فردریک بکمن، «بیست‌وهشت روز تمام» اثر داوید زافیر، «پایان تنهایی، تقریباً نابغه» اثر بندیکت ولس، «شیرین نیستم فقط قند دارم، در خانه بمانیم» اثر رناته برگمان، «تو نباید بکشی» اثر یورگن تودنهوفر، «لیلا» اثر فریدون زعیم‌اغلو، «مجمع‌الجّزایر» اثر اینگر-ماریا مالکه، «مارتا کیست؟ » اثر ماریانا گاپوننکو، «آدام و اِوِلین» اثر اینگو شولتسه، «چشم شب» اثر تیتوس مولر، «بلّا جرمانیا» اثر دانیل شِپِک.